Bootcamp dag 1

Nu gaan we echt van start, dag 1 van de bootcamp. 

Eerst natuurlijk even wakker worden. De mensen waren al vroeg beneden en ik kreeg deze keer een uur vroeger eten dan anders. Helemaal niet erg hoor. Ik kreeg mijn brokjes uit Vidar zijn puzzel. Daar zaten allemaal schuifjes in en als ik die wegschoof met mijn neus, zaten daar de brokjes verstopt. Dat lukte mij best goed met af en toe een beetje hulp van mam. Tijd voor mijn plasje en poepje, deze keer mocht ik in de tuin want buiten was het nu wel druk. Natuurlijk wel weer het verhaal van de enge gang en het optillen. Pap heeft de spullen weer in de auto gedaan en toen was het tijd om te gaan. Nog wel een uur rijden zei mam.

In de auto heb ik weer vooral geslapen maar ik hoorde mijn mensen wel praten. Mam had het steeds over iets wat hunnebedden heet, ze zag ze overal, maar pap zei dat mam een beetje gek deed want er waren nergens hunnebedden te zien. Soms zijn mijn mensen wel een beetje vreemd hoor.

Maar goed, eindelijk waren we bij de bootcamp. Mijn mensen stapten alvast uit en gingen met een mevrouw praten. Er waren nog meer mensen en ik hoorde ook andere honden. Ik hield alles goed in de gaten. Daar kwamen ze weer, nu mocht ik vast uit de auto. Wat? Niet? Pap zei dat ik braaf moest wachten. Huh? Wachten? Hé waar gingen jullie nu heen? 

Stukje vanuit mam: toen we aankwamen zei Karen (trainer van happy tails) dat we de honden nog in de auto moesten laten en eerst mee naar binnen mochten voor koffie en uitleg. Met een steen in mijn maag lieten we Kasmir in de auto. Dat was voor het eerst en was erg moeilijk voor ons. We waren gelukkig niet de enigen die dit voelden en ook een aantal van de honden waren het er niet mee eens. Maar goed, eerst de kantine in. Bakje koffie en warm welkom. Uitleg over hoe de week eruit zou zien en hoe de regels waren met betrekking tot de honden. Omdat er een aantal reactieve honden bij zijn, houden we minimaal 5 meter afstand van elkaar. Tijd voor stukje praktijk in de leshal, riemgebruik. Maar eerst Karen even vragen hoe of wat met Kasmir straks. Toen ik vroeg hoe we Kasmir straks binnen moesten brengen met zoveel mensen en honden, kwam bij mij de spanning eruit en voelde ik de tranen komen. Gelukkig was Karen heel begripvol en mochten wij als we begonnen met de honden, Kasmir als eerste uit de auto halen en helemaal achterin de leshal gaan staan waar een soort van ijzeren hek staat. Dit is de puppyren, maar ook wel gebruikt voor honden zoals Kasmir voor stukje veiligheid. Maar eerst riemgebruik. Hoe hou je de riem het beste vast en hoe reageer je als de hond trekt. En dan oefenen met elkaar als baas en "hond". En toen was het tijd voor de honden. Zoals gezegd mochten wij Kasmir als eerste binnen brengen en bleven de anderen uit zicht netjes wachten bij de auto's. 

Nou hèhè, daar waren mijn mensen weer. Weet je wel hoe lang jullie weg waren? Nu mocht ik wel mee. Wow! Waar was ik? Zoveel geurtjes! Dat was wel erg spannend. We liepen een grote schuur in met allemaal zand. We liepen helemaal naar achter en pap deed het hek dicht. Maar hé wat nu? Nog meer honden! Heel veel! Ze kwamen allemaal binnen. Dat was toch niet de bedoeling? Wel? Nee echt niet! Als ik nu heel hard ga blaffen, zouden ze dan weggaan? Wat? Nu gaan ze allemaal blaffen en niet weg! Laat ik dan maar mijn mond houden. Die gekke aussies blijven maar blaffen daar. Wat nu?

Gelukkig waren ze allemaal na een tijdje stil. Tijd voor de les. We deden weer wat van de oefeningen die we thuis al hadden geoefend. Pap gaf me heel veel lekkers want ik deed het heel goed. Ik deed mijn best om de andere honden te negeren. Dat lukte mij steeds beter. We deden eerst de beheersingsoefening, dan moet ik mij leren ontspannen. Pap mocht op de stoel zitten en zette dan zijn voet op de riem. En telkens als ik de andere honden negeerde of ging liggen, kreeg ik wat lekkers. Deze oefening deden we elke keer tussen de andere oefeningen in wanneer de mevrouw de mensen uitlegde wat ze moesten doen. De oefening reageren op mijn naam ken ik al heel goed. Niet alleen ik moest oefeningen doen want de mevrouw zei tegen mam dat ze ook moest ontspannen. Toen leerde ik de kalm, dan strooide pap voertjes op de grond en mocht ik snuffelen. Toen de nee, mam legde een snoepje op de stoel en die mocht ik niet pakken. Maar hé waar ging pap nou naar toe? Die liep zomaar weg, mam zei dat pap moest plassen en dat wij verder zouden gaan. Een mevrouw kwam iets brengen maar dat vond ik echt niet leuk! En ging heel hard naar haar blaffen, gelukkig ging ze weer weg. Tijd voor de volgende oefening, mam deed snoepjes in een zakje wat ritselt en als ze feestje zei dan mocht ik daar zelf een snoepje uit pakken. Toen leerden we take it en leave it. Mam deed eerst een snoepje in haar hand en zei take it, dan mocht ik het pakken. Wanneer ze zei leave it dan mocht ik het niet pakken. Dat kon ik al best snel. Een beetje moeilijker maken. Mam gooide een koekje buiten mijn bereik en als ik het wilde pakken zei ze leave it. Ik mocht het niet pakken tot ze zei take  it. Nog wat moeilijker, nu gooide ze een snoepje naast me en deed hetzelfde. Eerst vond ik dat lastig en wilde het toch pakken, maar mam zette haar voet erop. Flauw hoor, dan maar wachten op de take it. 

Volgende oefening, lopen aan de riem rondom een stoel. Ik moest naast mam lopen en dat deed ik best goed. Ik wilde wel eens kijken wat de andere honden deden maar mam zei leave it en ik liep weer mee. Maar toen deden 2 andere honden even gemeen tegen elkaar en daar schrok ik zo van dat ik heel hard ging blaffen naar ze. Ik deed echt mijn best om te stoppen maar mijn hoofd zat zo vol dat het niet meer zo goed lukte. Een mevrouw kwam iets brengen. Ik blafte weer. Maar hé, pap! Wat doe je nou? Pap spoot zomaar water op mij! Nog eens blaffen. Weer water. Bah toch niet zo leuk. Laat ik maar ophouden. Terug in de beheersing en toen kreeg ik een paar snoepjes in de vakjes van een heel vreemde bak. Een op zijn kop krukje zei de mevrouw. Daar werd ik weer rustig van. De mevrouw praatte nog wat meer tegen de mensen en ik kreeg nog wat snoepjes in de gekke bak. Toen gingen alle honden weer weg en als laatste mocht ik. Nou ik wilde zo snel mogelijk naar buiten maar daar dachten pap en de mevrouw toch anders over. Ik mocht niet trekken aan de lijn, elke keer als ik dat deed, bleef pap stil staan. Niet leuk! Blaffen! Bah nu had mam de waterspuit. Yess eindelijk, buiten! Maar wat was dat voor raar ding, blaffen, waterspuit van mam. Ik blafte naar een beeld zei mam, ik kan er ook niks aan doen dat mijn hoofd even vol zit. 

Hup in de auto. Mam en pap nog even terug naar binnen maar deze keer was ik zo moe en wist dat ze weer terug zouden komen. Zzzz.

Mensen moeten ook eten, dus die aten een broodje in de auto. We konden nog niet naar het huisje zeiden ze want daar konden we pas over 3 uurtjes naar toe. Ze hadden het weer over die hunnebedden. Wat zijn dat toch? Ik zou daar snel achter komen  maar eerst nog even slapen in de auto. We waren er. Mam zei dat het te druk was maar pap wilde toch gaan. We stapten allemaal uit de auto. Vlakbij nog een hond die heel hard naar mij blafte. Maar pap zei leave it en dat lukte mij! De andere hond die ons tegemoet kwam, lukte even niet zo goed. Toch blafte ik maar even. Er waren veel mensen, maar pap en mam liepen telkens een beetje op afstand van de mensenen soms ook honden. We oefenden veel met leave it. En het lukte mij de meeste keren heel goed! Pap en mam zeiden dat ze heel trots op mij waren. Tijdens de wandeling kwamen we een grote modderplas tegen. Pap was nog aan het bedenken hoe hij erover zou springen, maar daar wilde ik niet op wachten. Ik trok zo pap de modder in. Ha ha nu had pap vieze schoenen. Na nog wat verder lopen, kwamen we bij een heleboel grote stenen. Ik mocht er zelfs bovenop staan. En natuurlijk moesten er foto's gemaakt worden. Pap zei dat dit de hunnebedden waren. Ik snapte niet waarom mam nou die grote stenen wilde zien hoor maar het was wel een fijne wandeling.

Tijd om naar het huisje te gaan. En je voelt hem vast al aankomen. Ik wilde niet naar binnen. Maar nu deden pap en mam iets heel geks! Ik moest in de bench en ze tilden mij zo samen in de bench naar binnen! Wat was dat nou weer! Binnen was het huisje gelukkig minder eng. Terwijl pap boodschappen aan het doen was, volgde ik mam die de tassen aan het uitpakken was door het huisje. Even uitrusten op de bank, maar ik kon mijn rust niet vinden. Mam zei tegen pap dat ik veel had gedronken en moest plassen. Dus pap ging met mij naar buiten. Je raad het al, ik sprong zo zelf naar buiten! En toen we terug kwamen ook weer zelf hup naar binnen! Had ik ze toch maar mooi gefopt hè! Mijn mensen gingen eten en ik kreeg ook nog wat brokjes. Niet zoveel als anders want pap zei dat ik al veel gesnoept had. Toen heb ik geslapen tot het tijd was voor mijn laatste plasje. En ja hoor, ik sprong weer zo zelf naar buiten in het donker! En zo weer hup terug naar binnen. Wat ben ik een knappe hond hè! 

Nu is het tijd om te gaan slapen want morgen is het weer een drukke dag.

Pootje en kusjes

Kasmir